Mañán do sábado, vinteseis de xaneiro do 2008. No vello edificio central da Universidade compostelán, onde eu fora estudante hai meio século, sede actual da Faculdade de Xeografía e Historia, a aula magna está a rebordar, ateigada de xente que ocupa todo o espazo, sentada ou de pé, até a porta. Son arredor de dous centos de persoas. Parte delas representan a case un cento de agrupacións asociativas diversas no universo dos movementos sociais galegos. O resto están alí a tíduo individual. Unhas e outras acuden á convocatoria feita por un feixe de orgaizacións cívicas e sociais galegas que levan participando no proceso do Foro Social Mundial dende o seu comenzo, en xaneiro do 2001. Os convocantes identifícanse co movemento mundial de cidadáns e cidadás en loita contra a globalización ultraliberal: “Con toda a nosa pluralidade, diversidade e riqueza de alternativas e propostas -proclaman, en nome dese novo suxeito histórico- loitamos contra o neoliberalismo, a guerra, o colonialismo, o racismo e o patriarcado que xeran violencia, explotación, exclusión, pobreza, fame, destrución ambiental e negación dos dereitos humanos”.
A data desta convocatoria non é casual: é o día sinalado polo Consello Internacional do FSM para unha xornada de “mobilización e acción global” ao longo e ancho da xeografía humana do planeta. Unha constelación de actividades e encontros a celebrárense simultáneamente en multiplicidade de lugares, vilas e cidades dos diferentes países e nacións dos cinco continentes, convocados en cadanseu contexto por orgaizacións autótonas con experiéncia de participación no proceso do FSM: é a fórmula escollida este ano para facerse presente nestas datas o movemento antiglobalización capitalista, cívicamente alterglobalizador, no canto da concentración mundial que cada ano viña celebrándose, primeiro en Porto Alegre, logo tamén en Mumbai e finalmente en Nairobi, e que o ano que ven voltará a unha cidade do Brasil.
(…)
Mentras iso todo acontecía naquela sesión, eu, no meu recanto, enviso e conmovido, remoía lembranzas e vivencias aínda non lonxanas no tempo, pero distantes do meu contorno político actual. Lembraba as miñas impresións de novicio nos primeiros Foros de Porto Alegre, na compaña de Camilo e algúns outros. Lembraba o fascinante FS europeu de Florencia, no 2002, e a longa camiñata, do brazo do Silverio, na manifestación do millón contra o belicismo ianqui, orixe das movilizacións de febreiro do 2003 contra a invasión de Irak. O non menos fascinante de Paris no 2003, xérmolo do “non” francés ao Tratado da UE. Lembraba a asamblea na que nacera Nunca Máis. E o reagromar de movilizacións cívicas eiquí, na Galiza, dende o vran pasado. Agora, a lucidez dos cidadáns galegos activos enxendraba a converxencia no proxecto dun Foro Social Galego. O común seguía vivo e volvía emerxer coordenado. No camiño de volta á casa, veume ás mentes algo que dixera no Parlamento galego
…
Leer al articulo completo: